MANQOBAH KA 16 NYARIOSKEUN NGAHIRUPKEUN HIJI JALMA TI JERO KUBUR
Dicarioskeun dina kitab Asroruth Tholibin, Sayyid Abdul Qodir hiji waktos ngalangkung kana hiji tempat.
Anjeuna mendak jalma islam keur paadu paloba-loba omong jeung bangsa nashroni. Teras ku Sayyid Abdul Qodir dipariksa sabab-sababna papaduan.
Ceuk bangsa islam:
"Eta Gusti, paalus-alus nabi. Sanggem abdi, utami Kangjeng Nabi Muhammad SAW. Ari sanggem ieu nashroni, utami Nabi Isa".
Dawuhan Sayyid Abdul Qodir ka nashroni:
"Eta maneh nyebutkeun utami Nabi Isa, naon dalilna?".
Ceuk nashroni:
"Eta, Nabi Isa mah sok tiasa ngahirupkeun jalma nu geus maot".
Dawuhan Sayyid Abdul Qodir:
"Maneh nyaho kaula lain nabi, ngan saukur anu anut jeung nyekel agama Nabi Muhammad?".
Ceuk nashroni:
"Kantenan bae terang mah".
Dawuhan Sayyid Abdul Qodir:
"Lamun kaula bisa ngahirupkeun anu geus maot, maneh rek iman ka Nabi Muhammad?".
Jawabna:
"Kantenan bade iman".
Dawuhan Sayyid Abdul Qodir:
"Coba urang neangan kuburan anu geus heubeul".
Nya manggih kuburan anu kira-kira geus 500 taun lamina.
Dawuhan Sayyid Abdul Qodir:
"Nabi Isa ari ngahirupkeun anu geus maot, kumaha pokna?".
Ceuk nashroni:
"Qum bi idznillàh".
Hartosna:
"Hudang maneh kalawan idzin Allah" .
"Geura kami mah dengekeun kieu: Qum bi idznì". Hartosna:
"Nangtung maneh kalawan idzin kami!".
Tidinya tuluy eta kuburan beulah. Tuluy eta mayit teh bijil ti kuburna bari nembang. Tadina eta jalma tukang tembang, Teras eta nashroni asup islam.
***
Home
